ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ - ΠΟΜΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΝΑΟ ΤΗΣ ΠΟΛΥΟΥΧΟΥ ΠΑΛΛΑΔΟΣ
Στην Πολυούχο Αθηνά, την Μητέρα Παρθένο, την Μάκαιρα Θέα, στις 21 Αυγούστου 2013, στο Θησείο, αποδίδουμε τον ελάχιστο φόρο τιμής.
Ίσως είναι το λιγότερο, να ενθυμηθούμε την Ιστορία μας και τον πλούτο της κληρονομιάς, που τόσο ένδοξα μας κληροδότησαν οι προπάτωρές μας.
Διότι χάρη στην Ελληνική κοσμοθέαση και φιλοσοφία, ομιλούμε την Ελληνική γλώσσα.
Επειδή ακόμα χορεύουμε τον Πυρρίχειο χορό, αυτόν που πρώτα χόρεψε η Αθηνά κατά την Ελληνική παράδοση.
Γιατί οι Έλληνες πάντα βρίσκουν τον Διόνυσο, τη χαρά της ζωής, και της ψυχικής αγωγής, μέσω του Θεάτρου.
Πρώτοι έδωσαν απαντήσεις σε βασικά ερωτήματα φιλοσοφικά, και έγιναν οι λαμπαδηδρόμοι, του Φωτός της γνώσης, της παιδείας, και της Αρετής.
Γι'αυτο το λόγο και για πολλούς ακόμη, οι Έλληνες στο πρόσωπο της Αθηνάς Θεάς, και στην πόλη που πήρε το όνομα της, γίορταζαν τα Παναθήναια.
Έτσι οι πρόγονοί μας, κάθε τέσσερα χρόνια, προς τιμήν της Πάλλάδος, της Θείας Νόησης, της προστάτιδας της πόλης της Αθήνας, συνήθιζαν να τιμούν, με ιδιαίτερη χαρά, και τη συμμετοχή όλης της πόλης, τα Παναθήναια.
Μεγάλη πομπή, θρησκευτικές τελετουργίες που ξεκινούσαν με την Λαμπαδηδρομία, την αφή της φλόγας στον βωμό του Ερωτα στον Κεραμεικό, ή το βωμό του Προμηθέα στην Ακαδημία, κατα άλλες πηγές.
Ακολουθούσαν μουσικές και αθλητικές εκδηλώσεις, όπως το στάδιο, το πένταθλο (δίσκος, ακόντιο, άλμα, δρόμος, πάλη) , την πυγμαχία και το παγκράτιο, γυμνικούς και ιππικούς αγώνες, και τον δρόμο των οπλιτών.
Επίσης τα πολεμιστήρια, τον ακοντισμό αφ'ίππου,(κούρσες με στρατιωτικά ρούχα, σε άρμα ή άλογα, και μια μορφή συμβολική μάχης την αντιππασία.
Ακόμη, τραγικές παραστάσεις υπό τη μορφή τετραλογιών, στο Θέατρο του Διονύσου.
Aξίζει να σημειωθεί και η λεμβοδρομία, η οποία προφανώς πραγματοποιήτο στο λιμάνι του Πειραιά και το Φάληρο, όπου στο δεύτερο λάμβαναν μέρος και τα τέθριπα, οι αρματοδρομίες.
Ο σημερινός μήνας Αύγουστος, παλαιότερα Εκατομβαιώνας, ήταν ο μήνας αφιερωμένος στην Πρόμαχο Αθηνά, την Γλαυκομάτα Παρθένο, που γράφει και ο Αγγελος Σικελιανός, μητέρα και Προστάτιδα των Ελλήνων, (εξού και Παρθενώνας).
Εκατομβαιώνας, ετυμολογικά, σημαίνει θυσία εκατώ βοδιών, προκειμένου να μαγειρευθούν και να μοιραστούν στους πολίτες, για τη λαμπρή αυτή γιορτή της πόλης.
Eίναι δε άξιο παρατήρησης, ότι πριν τα Παναθήναια πάρουν την τελική τους ονομασία, ονομάζονταν "Αθήναια".
Ο Θησέας έχοντας λειτουργήσει ενωτικά, με σκοπό την ίδρυση του Δήμου της Αττικής, όρισε ως πρωτεύουσα την Αθήνα.
Όλη η αλήθεια και ο παραδειγματισμός, μέσα απο την ιστορία των Προγόνων μας !
ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ με ενότητα, αρετή, ήθος, πολιτισμό !
Για να ανεβεί συμβολικά, ο πέπλος της Θεάς Αθηνάς στο Ερεχθείο.
Γιατι ο πέπλος είναι η ευχή προστασίας της πόλης και όλων των Ελλήνων, για ειρήνη, στρατηγική, δημιουργία πολιτισμού, αξιών, τεχνών, ήθους, υγείας πνευματικής και σωματικής.
Ο πέπλος που ηταν κεντημένος ακολουθώντας το τυπικό, απο 100 εργάτριες, με τη συνοδεία μουσικής, με απαγγελείες ύμνων, και με πάνω απο όλα καθαρότητα ψυχής, με συνεργασία και μέγιστο αγαθό την Αρετή, τη σεμνότητα και τη σωφροσύνη.
Είχε δε, και παραστάσεις απο την γιγαντομαχία, την μάχη Ολύμπιων θεών και Τιτάνων, καθώς και τη μάχη της Αθηνάς με τον Εγκέλαδο.
Η Πολεμόκλονη Αθηνά, αποτελεί όχι μόνο το επιστέγασμα της σοφίας, των γραμμάτων, αλλά πέρα των ιδιοτήτων αυτών, είναι η Ασπίδα και το Δόρυ του Έλληνα. Είναι η Αρχιστράτηγος, η Ελλάνια, που ξεπήδησε απο το Νου- Δία, γεμάτη άρματα.
Γι'αυτόν το λόγο, και για τις μάχες που η ίδια έδωσε, τον 4ο αιώνα π.χ. Το μεγαλόπρεπο άγαλμα της Αθηνάς είχε ένα πέπλο - σαν ιστίο πλοίου.
Το άρμα έφτανε έως τον Άρειο πάγο, και απο εκεί οι κοπέλες με χρυσά στεφάνια, με λουλούδια, συνόδευαν την Ιερή αυτή πομπή.
Σΰμβολικά η τριήρης, η Αργώ ήταν αυτό το άρμα στο οποίο μεταφέρονταν ο πέπλος.
Οπου αργονάυτες, ήταν τα κορίτσια, που κρατούσαν το λιβάνι, τα σπονδεία, και εναπόθεταν την Αργώ, για την Ειρήνη και την ευμάρεια της πόλης, στα χέρια της Αθηνάς. Ενώ η πρωθιέρεια εναπόθετε τον πέπλο στο άγαλμα της.
Απο την αγορά της Αθήνας, τον Κεραμεικό λοιπόν, η πομπή συνέχιζε στο ναό της Δήμητρας, περνούσε απο το Πελασγικό Τείχος, μέσα απο τα καταστήματα, την παλιά Παναθηναϊκή οδό, συνέχιζε στο ναό του Απόλλωνα στην Πνύκα και έφτανε στην Ακρόπολη.
Με τη συμμετοχή βασιλέων, με παρουσίες απο όλες τις Ελληνιστικές πόλεις, όπως της Μικράς Ασίας και της Ιταλίας. τον Περσικό κόλπο και την Βόρειο Αφρική.
Η συνδραμή όλων, ήταν ο πιο μεγάλος φόρος τιμής, τόσο προς την πόλη της Αθήνας, της πόλης των τεχνών και του πολιτισμού, γιάυτο και αποστέλλονταν αγγελιοφόροι προκειμένου να κάνουν τη γνωστοποιήση του μεγάλου αυτού γεγονότος.
Όλοι οι κάτοικοι της πόλης, πολίτες, οπλίτες, αγήματα, σύμμαχοι, γυναίκες, μέτοικοι , παδιά και γεροντότεροι, ακολουθούσαν την πομπή.
Κατα τη διάρκεια γινόνταν στάσεις,όπου ψάλλονταν ύμνοι και ακολουθούσαν σπονδές. Κρατούσαν κυψέλες και γλυκίσματα, κλαδιά βελανιδιας και ελιάς, αμφορείς και υδρίες.
Ακολουθούσαν χοροί, τραγούδια και φαγοπότι ως το ξημέρωμα και ολόκληρη η πόλη ζούσε το μεγαλείο της Χαράς, της Τιμής, της Πνευματικής Ωρίμανσης με Διόνυσο και Απόλλωνα, με τις Μούσες, υπό το βλέμμα της Αθηνάς, που ο πεπλος της δεν είναι τίποτε άλλο, απο την ύφανση Πολιτισμού.
Στην Πολυούχο Αθηνά, την Μητέρα Παρθένο, την Μάκαιρα Θέα, στις 21 Αυγούστου 2013, στο Θησείο, αποδίδουμε τον ελάχιστο φόρο τιμής.
Ίσως είναι το λιγότερο, να ενθυμηθούμε την Ιστορία μας και τον πλούτο της κληρονομιάς, που τόσο ένδοξα μας κληροδότησαν οι προπάτωρές μας.
Διότι χάρη στην Ελληνική κοσμοθέαση και φιλοσοφία, ομιλούμε την Ελληνική γλώσσα.
Επειδή ακόμα χορεύουμε τον Πυρρίχειο χορό, αυτόν που πρώτα χόρεψε η Αθηνά κατά την Ελληνική παράδοση.
Γιατί οι Έλληνες πάντα βρίσκουν τον Διόνυσο, τη χαρά της ζωής, και της ψυχικής αγωγής, μέσω του Θεάτρου.
Πρώτοι έδωσαν απαντήσεις σε βασικά ερωτήματα φιλοσοφικά, και έγιναν οι λαμπαδηδρόμοι, του Φωτός της γνώσης, της παιδείας, και της Αρετής.
Γι'αυτο το λόγο και για πολλούς ακόμη, οι Έλληνες στο πρόσωπο της Αθηνάς Θεάς, και στην πόλη που πήρε το όνομα της, γίορταζαν τα Παναθήναια.
Έτσι οι πρόγονοί μας, κάθε τέσσερα χρόνια, προς τιμήν της Πάλλάδος, της Θείας Νόησης, της προστάτιδας της πόλης της Αθήνας, συνήθιζαν να τιμούν, με ιδιαίτερη χαρά, και τη συμμετοχή όλης της πόλης, τα Παναθήναια.
Μεγάλη πομπή, θρησκευτικές τελετουργίες που ξεκινούσαν με την Λαμπαδηδρομία, την αφή της φλόγας στον βωμό του Ερωτα στον Κεραμεικό, ή το βωμό του Προμηθέα στην Ακαδημία, κατα άλλες πηγές.
Ακολουθούσαν μουσικές και αθλητικές εκδηλώσεις, όπως το στάδιο, το πένταθλο (δίσκος, ακόντιο, άλμα, δρόμος, πάλη) , την πυγμαχία και το παγκράτιο, γυμνικούς και ιππικούς αγώνες, και τον δρόμο των οπλιτών.
Επίσης τα πολεμιστήρια, τον ακοντισμό αφ'ίππου,(κούρσες με στρατιωτικά ρούχα, σε άρμα ή άλογα, και μια μορφή συμβολική μάχης την αντιππασία.
Ακόμη, τραγικές παραστάσεις υπό τη μορφή τετραλογιών, στο Θέατρο του Διονύσου.
Aξίζει να σημειωθεί και η λεμβοδρομία, η οποία προφανώς πραγματοποιήτο στο λιμάνι του Πειραιά και το Φάληρο, όπου στο δεύτερο λάμβαναν μέρος και τα τέθριπα, οι αρματοδρομίες.
Ο σημερινός μήνας Αύγουστος, παλαιότερα Εκατομβαιώνας, ήταν ο μήνας αφιερωμένος στην Πρόμαχο Αθηνά, την Γλαυκομάτα Παρθένο, που γράφει και ο Αγγελος Σικελιανός, μητέρα και Προστάτιδα των Ελλήνων, (εξού και Παρθενώνας).
Εκατομβαιώνας, ετυμολογικά, σημαίνει θυσία εκατώ βοδιών, προκειμένου να μαγειρευθούν και να μοιραστούν στους πολίτες, για τη λαμπρή αυτή γιορτή της πόλης.
Eίναι δε άξιο παρατήρησης, ότι πριν τα Παναθήναια πάρουν την τελική τους ονομασία, ονομάζονταν "Αθήναια".
Ο Θησέας έχοντας λειτουργήσει ενωτικά, με σκοπό την ίδρυση του Δήμου της Αττικής, όρισε ως πρωτεύουσα την Αθήνα.
Όλη η αλήθεια και ο παραδειγματισμός, μέσα απο την ιστορία των Προγόνων μας !
ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ με ενότητα, αρετή, ήθος, πολιτισμό !
Για να ανεβεί συμβολικά, ο πέπλος της Θεάς Αθηνάς στο Ερεχθείο.
Γιατι ο πέπλος είναι η ευχή προστασίας της πόλης και όλων των Ελλήνων, για ειρήνη, στρατηγική, δημιουργία πολιτισμού, αξιών, τεχνών, ήθους, υγείας πνευματικής και σωματικής.
Ο πέπλος που ηταν κεντημένος ακολουθώντας το τυπικό, απο 100 εργάτριες, με τη συνοδεία μουσικής, με απαγγελείες ύμνων, και με πάνω απο όλα καθαρότητα ψυχής, με συνεργασία και μέγιστο αγαθό την Αρετή, τη σεμνότητα και τη σωφροσύνη.
Είχε δε, και παραστάσεις απο την γιγαντομαχία, την μάχη Ολύμπιων θεών και Τιτάνων, καθώς και τη μάχη της Αθηνάς με τον Εγκέλαδο.
Η Πολεμόκλονη Αθηνά, αποτελεί όχι μόνο το επιστέγασμα της σοφίας, των γραμμάτων, αλλά πέρα των ιδιοτήτων αυτών, είναι η Ασπίδα και το Δόρυ του Έλληνα. Είναι η Αρχιστράτηγος, η Ελλάνια, που ξεπήδησε απο το Νου- Δία, γεμάτη άρματα.
Γι'αυτόν το λόγο, και για τις μάχες που η ίδια έδωσε, τον 4ο αιώνα π.χ. Το μεγαλόπρεπο άγαλμα της Αθηνάς είχε ένα πέπλο - σαν ιστίο πλοίου.
Το άρμα έφτανε έως τον Άρειο πάγο, και απο εκεί οι κοπέλες με χρυσά στεφάνια, με λουλούδια, συνόδευαν την Ιερή αυτή πομπή.
Σΰμβολικά η τριήρης, η Αργώ ήταν αυτό το άρμα στο οποίο μεταφέρονταν ο πέπλος.
Οπου αργονάυτες, ήταν τα κορίτσια, που κρατούσαν το λιβάνι, τα σπονδεία, και εναπόθεταν την Αργώ, για την Ειρήνη και την ευμάρεια της πόλης, στα χέρια της Αθηνάς. Ενώ η πρωθιέρεια εναπόθετε τον πέπλο στο άγαλμα της.
Απο την αγορά της Αθήνας, τον Κεραμεικό λοιπόν, η πομπή συνέχιζε στο ναό της Δήμητρας, περνούσε απο το Πελασγικό Τείχος, μέσα απο τα καταστήματα, την παλιά Παναθηναϊκή οδό, συνέχιζε στο ναό του Απόλλωνα στην Πνύκα και έφτανε στην Ακρόπολη.
Με τη συμμετοχή βασιλέων, με παρουσίες απο όλες τις Ελληνιστικές πόλεις, όπως της Μικράς Ασίας και της Ιταλίας. τον Περσικό κόλπο και την Βόρειο Αφρική.
Η συνδραμή όλων, ήταν ο πιο μεγάλος φόρος τιμής, τόσο προς την πόλη της Αθήνας, της πόλης των τεχνών και του πολιτισμού, γιάυτο και αποστέλλονταν αγγελιοφόροι προκειμένου να κάνουν τη γνωστοποιήση του μεγάλου αυτού γεγονότος.
Όλοι οι κάτοικοι της πόλης, πολίτες, οπλίτες, αγήματα, σύμμαχοι, γυναίκες, μέτοικοι , παδιά και γεροντότεροι, ακολουθούσαν την πομπή.
Κατα τη διάρκεια γινόνταν στάσεις,όπου ψάλλονταν ύμνοι και ακολουθούσαν σπονδές. Κρατούσαν κυψέλες και γλυκίσματα, κλαδιά βελανιδιας και ελιάς, αμφορείς και υδρίες.
Ακολουθούσαν χοροί, τραγούδια και φαγοπότι ως το ξημέρωμα και ολόκληρη η πόλη ζούσε το μεγαλείο της Χαράς, της Τιμής, της Πνευματικής Ωρίμανσης με Διόνυσο και Απόλλωνα, με τις Μούσες, υπό το βλέμμα της Αθηνάς, που ο πεπλος της δεν είναι τίποτε άλλο, απο την ύφανση Πολιτισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου