'Αμφί Διός κούρους ελικώπιδες έσπετε Μούσαι
Τυνδαρίδας Λήδης καλλισφύρου αγλαά τέκνα,
Κάστορά θ' ιππόδαμον καί αμώμητον Πολυδεύκεα,
τούς υπό Ταϋγέτου κορυφή όρεος μεγάλοιο
μιχθείσ' εν φιλότητι κελαινεφέϊ Κρονίωνι
σωτήρας τέκε παίδας επιχθονίων ανθρώπων
ωκυπόρων τε νεών, ότε τε σπέρχωσιν άελλαι
χειμέριαι κατά πόντον αμείλιχον: οι δ' από νηών
ευχόμενοι καλέουσι Διός κούρους μεγάλοιο
άρνεσσιν λευκοίσιν επ' ακρωτήρια βάντες
πρύμνης: τήν δ' άνεμός τε μέγας καί κύμα θαλάσσης
θήκαν υποβρυχίην, οι δ' εξαπίνης εφάνησαν
ξουθήσι πτερύγεσσι δι' αιθέρος αΐξαντες,
αυτίκα δ' αργαλέων ανέμων κατέπαυσαν αέλλας,
κύματα δ' εστόρεσαν λευκής αλός εν πελάγεσσι,
ναύταις σήματα καλά πόνου σφίσιν: οι δέ ιδόντες
γήθησαν, παύσαντο δ' οϊζυροίο πόνοιο.
Χαίρετε Τυνδαρίδαι ταχέων επιβήτορες ίππων:
αυτάρ εγών υμέων καί άλλης μνήσομ' αοιδής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου